အမတ်ကြီး နှင့် ဘုရင့်သားတော်
အမတ်ကြီးနဲ့ဘုရင့်သားဟာ တစ်နေ့တော့ တိုင်းခန်းလှည့်လည်လာရင်းနဲ့ချောင်းတစ်ခုနားကို ရောက်တော့ အဝတ်ပုံတစ်ခုကိုတွေ့သတဲ့။အဲဒီအဝတ်ပုံမှာ အပေါ်ဝတ်အကျီတစ်ထည်နဲ့ ပုဆိုးအစုတ်နှစ်ထည်ကိုတွေ့ပါတယ်။ဘုရင့်သားက စုတ်ပြတ်နေတဲ့ အဝတ်ပုံကိုကြည့်ပြီးတော့“ အမတ်ကြီးကြည့်ပါ ဒီအဝတ်ပုံဟာ ဆင်းရဲသားတစ်ယောက်ရဲ့ အဝတ်ပုံဖြစ်ရမယ်။အဝတ်တွေဒီနားမှာ ထားသွားတာကိုကြည့်ရတာ သူရေ ချိုးနေပုံရတယ်”အမတ်ကြီးက ပြုံးနေတယ်။ဘုရင့်သားကပဲ” အမတ်ကြီး ဒီရေချိုးနေတဲ့ ဆင်းရဲသားရဲ့ အဝတ်တွေကို ဖွက်ထားပြီး ချုံပုတ်တစ်ခုထဲကနေ ချောင်းကြည့်နေရရင် မကောင်းဘူးလား။သူတက်လာလို့ အဝတ်တွေပျောက်သွားတာကို မြင်ရင်တော်တော်ရယ်စရာ ကောင်း တဲ့ရုပ်ဖြစ်နေမှာ ”အမတ်ကြီးက မင်းသားအား“အရှင့်သား လူတစ်ဦးတစ်ယောက်ရဲ့ ဝမ်းနည်းပူဆွေးနေမှုကို ကြည့်၍ ပျော်နေတယ်ဆိုတာ သူတော်ကောင်းတွေမဟုတ် တကယ်လို့ အရှင့်သားအနေနဲ့ အရမ်းပျော်ချင်နေတယ်ဆိုရင် ဒီလိုလုပ်”အမတ်ကြီးက ရွှေပြား ၂ ပြားအား မင်းသားကို ထုတ်ပေးလေသည်။မင်းသားက အမတ်ကြီးအားနားမလည်သလိုကြည့်၏။
အမတ်ကြီးက“အရှင့်သား ဒီရွှေ၂ပြားအား ထိုဆင်းရဲသားရဲ့ အဝတ်ပုံထဲက အိပ်ကပ်နှစ်ခုမှာ တစ်ဖက်တစ်ပြားစီထည့်လိုက်ပါ”မင်းသားလဲ သွားထည့်လိုက်၏။ထို့နောက် သူတို့နှစ်ဦးသစ်ပင်အကွယ်တွင်စောင့်ကြည့်နေကြသည်။မကြာမီဆင်းရဲသားရေထဲမှပြန်တက်လာသည်။အရင်ဆုံး ပုဆိုးကို ရေလဲပြီးဝတ်လိုက်သည်။ထို့နောက် အင်္ကျီကို ကောက်ဝတ်လိုက်သည်။ပြီးနောက် အင်္ကျီအိတ်ထဲတစ်ခုခုရှိနေသလို ခံစားမိသဖြင့် လက်နှိုက်လိုက်လေသည်။ထိုအချိန်မှာ အိတ်ကပ်ထဲက ရွှေပြားကိုတွေ့သည်။သူအရမ်းပျော်မြူးသွားသည်။မယုံနိုင်သလိုထိုရွှေပြားကို ပွတ်ကြည့်၏။ ကိုက်ကြည့်၏။ ဆင်းရဲသားကားပျော်ရွှင်မြူးတူးနေ၏။ထို့နောက်ပြန်လှည့်အထွက်မှာ နောက်အိတ်ကပ်တစ်ခုလေးနေ သည်ကိုသတိထားမိ၏။လက်နှိုက်ကြည့်ပြန်၏။ရွှေပြားတစ်ပြားထွက် လာပြန်၏။ထိုအချိန်တွင် ဆင်းရဲသားက မြေကြီးပေါ်ဒူးထောက်ထိုင်ချပြီး လက်အုပ်ချီကာ ကောင်းကင်ကို မော့၍” အို အကျွနုပ်အား ဖေးမကူညီကျသော နတ်ဒေဝါအပေါင်းတို့ အကျွန်ုပ်အိမ်တွင်နေမကောင်းဖြစ်နေသော ကျွန်ုပ်အမေအား အသင်တို့စောင့်ရှောက်ပေး၏။စားစရာမရှိသောကြောင့် အားအင်ပြတ်လပ်နေသော ညီမလေးအားလဲ အ သင်တို့ စောင့်ရှောက်၏၊သင်တို့အား အထူးကျေးဇူးတင်ပါ၏”ဟုဆိုကာ ဦးသုံးကြိမ်ချ၍ပျော်ရွှင်စွာပြန်သွားလေသည်။ထိုအဖြစ်ကိုကြည့်ပြီး ဘုရင့်သားမျက်ရည်ကျ၏။အမတ်ကြီးကား ပြုံးနေ၏။မင်းသားက” အမတ်ကြီးယနေ့ကျွန်တော့်အား မမေ့နိုင်တဲ့ သင်ခန်းစာတစ်ခုကို သင်ပေးလိုက်ပြီ”ဟုပြော၏။အမတ်ကြီးက“အရှင့်သား လူတွေကို ဒုက္ခပေးပြီးမှ ပျော်ရတာထက် သုခပေးခြင်းဟာ တကယ့်ပျော်ရွှင်ခြင်းအစစ်မည်ပေသည် ” အရှင့်သားအဖို့မှတ်သားထားပါလေ”။
Credit -Ko Saw Naing
